Dariusz Łanocha
Z olbrzymią przyjemnością zapraszam Was dziś na zwiedzanie Domu Guccich. Od razu uprzedzam – nie jest to w zwiedzaniu przyjemna chałupa. Szczerze pisząc, wolałbym podziwiać Dubaj, i jego polskie dziewczyny. Lecz i to byłoby kłopotliwie,
Krzysztof Lubczyński
Nie ma chyba innego pisarza, który tak bardzo inspirowałby tłumaczy, jak William Szekspir, przynajmniej w przestrzeni piśmiennictwa w Polsce. Inny wielki dramaturg (w popularnej recepcji: komediopisarz) wszechczasów, Molier, istniał w polszczyźnie od dziesięcioleci w historycznych
Krzysztof Lubczyński
To połączenie albumu starych fotografii z tekstem, który można określić jako wszechstronny portret miasta w XX-leciu międzywojennym, które często nazywane bywa II Rzeczpospolitą. „Częstochowa, przedziwne miasto, niby znane i to nie tylko w Polsce, ale
Krzysztof Lubczyński
Lektura wspomnień Ewy Nowakowskiej (piękny rocznik 1944 urodzenia), byłej dziennikarki m.in. tygodnika „Polityka” zelektryzowała mnie już na wstępie, jako że rozpoczynają się one od retrospekcji lubelskiej. Autorka bowiem, podobnie jak piszący te słowa, choć kilkanaście
Krzysztof Lubczyński
„Jan Peszek, aktor niemożliwy, ale istniejący” – taki tytuł (wyjątkowo, bo laudacje zwyczajowo nie są opatrywane tytułami) miała laudacja na cześć artysty, wygłoszona przez prezesa polskiej sekcji AICT (Międzynarodowego Stowarzyszenia Krytyków Teatralnych) Tomasza Miłkowskiego z
Krzysztof Lubczyński
Coraz częściej w polskim piśmiennictwie pojawia się tematyka historii materialnej. Już nie tylko wielkie kwantyfikatory, wielkie wojny, bitwy, układy, wielkie sprawy polityczne są przedmiotem zainteresowania piszących o historii, ale także ta „mała” rzeczywistość, która otacza
Krzysztof Lubczyński
W wywiadzie udzielonym Magdalenie Rigamonti („Dziennik Gazeta Prawna”), dyrektor Żydowskiego Instytutu Historycznego profesor Paweł Śpiewak, nawiązując do kwestii polskiego antysemityzmu stwierdził, że gdyby Hitler złożył propozycję powołania rządu kolaboracyjnego, to Polska kolaborowała by z III
Tomasz Miłkowski
Mowa – to oczywiste – o Fredrze i Moniuszce. Twórczość obu klasyków znalazła szeroki oddźwięk w rosyjskim teatrze dramatycznym i muzycznym. Choć wbrew może naszym oczekiwaniom, to nie „Zemsta”, tak wysoko w Polsce ceniona, ale
Krzysztof Lubczyński
Lesław Paga Znalazłem w „papierach po Glince” (aliuzju do Kraszewskiego Szanowni Czytelnicy oczywiście poniali) wycinek z „gazety Michnika” - jak ją złośliwie nazywają pisiory - z 28 marca 1994 roku, a konkretnie czołówkę pierwszej strony
Krzysztof Lubczyński
Niezręczna to sytuacja pisanie o pisarzu zupełnie dotąd sobie nieznanym, nawet ze słyszenia. Dla piszącego od lat o literaturze mola książkowego z bardzo długim stażem, który od dziesięcioleci prawie codziennie czyta co najmniej kilkanaście stron
