Krzysztof Lubczyński
Egzemplarz ma wygląd nowiutki, jakby wprost spod prasy drukarskiej, a przecież ta edycja („Chiny. Kultura i tradycje” Jacquesa Pimpaneau) ukazała się 21 (dwadzieścia jeden) lat temu, w roku 2001, w ramach serii „Świat Orientu”. 21
Krzysztof Lubczyński
Powieść powstała siedem lat (1782) przed wybuchem Wielkiej Rewolucji Francuskiej. Jak napisał tłumacz „Niebezpiecznych związków” Choderlos de Laclos na polszczyznę (co stało się dopiero 130 lat po francuskim oryginale), Tadeusz Żeleński Boy, „jest ona podwójnie
Krzysztof Lubczyński
Jeremiada francuskiego reakcjonisty. „Francja jest chorym człowiekiem Europy. Ekonomiści szacują stopień utraty przez nią konkurencyjności. Eseiści rozprawiają o jej schyłku. Dyplomaci i wojskowi ubolewają w milczeniu nad obniżeniem się jej strategicznego znaczenia. Psychologów niepokoi jej
Krzysztof Lubczyński
Po pierwszej lekturze rewelacyjnego wstępu Michała Otorowskiego do tomu szkiców jego autorstwa, zdjąłem z półek domowej biblioteki trzy egzemplarze mojego ukochanego „Rękopisu znalezionego w Saragossie” Jana Potockiego i ustawiłem je obok siebie. Wymienię je w
Krzysztof Lubczyński
Skojarzeń z literaturą duńską (a także, szerzej rzec ujmując – kulturą), odbiorca polski, nawet nieźle oczytany, ma zapewne na ogół niewiele. To paradoksalnie dziwny, tajemniczy, słabo w Polsce znany kraj. Paradoksalnie - bo w końcu
Krzysztof Lubczyński
Od kiedy Bogusława Sochańska, tłumaczka o ogromnych kompetencjach, także naukowych, wielkiej wrażliwości i unikalnych dokonaniach w sferze przyswajania polszczyźnie literatury duńskiej, przetłumaczyła „Dzienniki” Hansa Christiana Andersena, z przyjemnością obserwuję jej translatorską przygodę z tym pisarzem,
Krzysztof Lubczyński
„Jedna z czterech powieści Marka Hłaski napisanych pod wpływem izraelskich, bliskowschodnich doświadczeń. Osnowę stanowi postać Rosjanina, Abakarowa. Ten na trzy lata pozbawiony licencji pilota, ma znów zacząć latać, ale to nie perspektywa powrotu do zawodu
Krzysztof Lubczyński
W cennym cyklu poświęconym mało znanym fragmentom historii polskich miast, tym razem o mniej znanej Częstochowie. Na wstępie autor dementuje znaną opinię o genezie nazwy miasta, lokującej ją w w zwrocie o „częstym chowaniu” się
Krzysztof Lubczyński
Do czego to doszło! Prawowierni, pobożni, fundamentalistyczni, ortodoksyjni i lojalni wobec Instytucji katolicy w rodzaju (niegdysiejszego) Tomasza Terlikowskiego, zamiast nadal w spokoju uprawiać jak, to było im dane przez lata, swoje uduchowienia w Bogu Ojcu,
Tomasz Miłkowski
Polski teatr zdaje egzamin z solidarności, organizując zdumiewająco wiele wydarzeń i akcji wspierających walkę Ukraińców o zachowanie niepodległości. Spośród wielu takich zdarzeń – jako fragment większej całości – zdaję sprawę z dwóch: performansu w Teatrze
