Facebook-f Twitter
4 grudnia 2024
trybunna-logo

Tag: ksiażka

Dziwny jest ten świat Andersena

Dziwny jest ten świat Andersena

Od kiedy Bogusława Sochańska, tłumaczka o ogromnych kompetencjach, także naukowych, wielkiej wrażliwości i unikalnych dokonaniach w sferze przyswajania polszczyźnie literatury duńskiej, przetłumaczyła „Dzienniki” Hansa Christiana Andersena, z przyjemnością obserwuję jej translatorską przygodę z tym pisarzem,

Hłasko spalony słońcem

Hłasko spalony słońcem

„Jedna z czterech powieści Marka Hłaski napisanych pod wpływem izraelskich, bliskowschodnich doświadczeń. Osnowę stanowi postać Rosjanina, Abakarowa. Ten na trzy lata pozbawiony licencji pilota, ma znów zacząć latać, ale to nie perspektywa powrotu do zawodu

Częstochowskie osobliwości

Częstochowskie osobliwości

W cennym cyklu poświęconym mało znanym fragmentom historii polskich miast, tym razem o mniej znanej Częstochowie. Na wstępie autor dementuje znaną opinię o genezie nazwy miasta, lokującej ją w w zwrocie o „częstym chowaniu” się

Krótkie cierpienia młodego katola

Krótkie cierpienia młodego katola

Do czego to doszło! Prawowierni, pobożni, fundamentalistyczni, ortodoksyjni i lojalni wobec Instytucji katolicy w rodzaju (niegdysiejszego) Tomasza Terlikowskiego, zamiast nadal w spokoju uprawiać jak, to było im dane przez lata, swoje uduchowienia w Bogu Ojcu,

Teatr okiem i umysłem Pawła Hertza

Teatr okiem i umysłem Pawła Hertza

Tom „Przekłady dla teatru” Pawła Hertza (1918-2001), którego spuściznę literacką Państwowy Instytut Wydawniczy bardzo słusznie przypomina w ramach „niebieskiego” hertzowskiego cyklu („Sedan”, „Pamięć i tożsamość”) zawiera dokonane przez niego przekłady dwóch dziewiętnastowiecznych sztuk scenicznych: „Adrianny

Nie ten kto własne gniazdo kala…

Nie ten kto własne gniazdo kala…

Sztuki „Na szczytach panuje cisza”, „Komediant” i „Plac Bohaterów” tworzą drugi tom dramatów Thomasa Bernharda (1931–1989), wybitnego austriackiego pisarza i dramaturga. W sztukach z lat osiemdziesiątych XX wieku autor podejmuje wiodące motywy swojej twórczości: życia jako teatru, losów przegranych artystów

Literatura i obyczaje

Literatura i obyczaje

Warto na wstępie zacytować Jerzego Stempowskiego („Hostowca”), jako że celnie oddaje on esencję i kształt zbioru tekstów Pawła Hertza, w edycji Państwowego Instytutu Wydawniczego zatytułowanego „Pamięć i tożsamość”: „Dwa rysy uderzają u Hertza już na

Jeszcze Polka nie zginęła, póki jest w Berlinie

Jeszcze Polka nie zginęła, póki jest w Berlinie

Nim przystąpiłem do spisania uwag o „Nicusiu” Maxa Wolskiego postanowiłem skonfrontować je z opinią uznanej znawczyni i jednej z publicystycznych pionierek tematyki stanowiącej oś powieści, zjawiska kontestacji o charakterze „ojkofobicznym” i antykatolickim, czyli Kingi Dunin,

Panie z „Misia” i nie z „Misia”

Panie z „Misia” i nie z „Misia”

Kilka lat temu ukazał się tom „Jak u Barei, czyli kto to powiedział”, autorstwa Rafała Dajbora, poświęcony aktorom, którzy w komediach Stanisława Barei wypowiadali słynne, tzw. kultowe kwestie, n.p. Ludwika Paka, który swoją żonę przedstawiał

Rozczarowanie i śmierć konserwatysty

Rozczarowanie i śmierć konserwatysty

Od pewnego czasu w pisowskich szczujniach karierę robi słowo „konserwatysta”. Pisowscy funkowie medialni na wyścigi używają w stosunku do rządów PiS i do swojej działalności określenia „konserwatywne”. Co znamienne, w znaczącym stopniu zepchnęły one na