Facebook-f Twitter
22 listopada 2024
trybunna-logo

Tag: dramaturgia

W stulecie śmierci. Zapolska w Polsce i na świecie

W stulecie śmierci. Zapolska w Polsce i na świecie

W ciągu ostatniego półtorawiecza Polska wydała co najmniej trzy kobiety, które w uprawianych przez siebie dziedzinach nauki, kultury czy życia społecznego osiągnęły wyżyny, na jakie nie wdarły się przedstawicielki płci pięknej urodzone i wyrosłe gdziekolwiek

Powrót Gelmana, przypomnienie Koeniga

Powrót Gelmana, przypomnienie Koeniga

Starsi wiekiem czytelnicy „Trybuny” być może pamiętają rezonans, jaki w połowie lat siedemdziesiątych ubiegłego wieku zyskała sobie u nas sztuka rosyjskiego dramatopisarza Aleksandra Gelmana „Protokół pewnego zebrania” – rzecz o tym, jak w pewnej radzieckiej

Rok Różewicza: Coś albo Świadkowie

Rok Różewicza: Coś albo Świadkowie

Przed oczami dwóch przytroczonych do foteli mężczyzn pojawia się „coś”. Mężczyźni unikają bliższych określeń, bagatelizują obserwowane „coś”, by nie dopuścić do kontaktu, ustrzec się empatii. To sytuacja z dramatu Tadeusza Różewicza „Świadkowie, albo Nasza mała

Nieobecni: Skakanki Jerzego Żurka (2)

Nieobecni: Skakanki Jerzego Żurka (2)

W swoich dramatach Jerzy Żurek prowadził grę z przeszłością. Przywoływał dawne wydarzenia i ich bohaterów. Jeśli nie rzeczywistych, to dobrze znanych z kart literatury. To jego skakanka z historią. Przywoływał w sposób szczególny – przed

Nieobecni: Skakanki Jerzego Żurka (1)

Nieobecni: Skakanki Jerzego Żurka (1)

Kiedy pod koniec lat 70. Jerzy Żurek debiutował dramatem „Sto rąk sto sztyletów”, wszystko wskazywało na to, że objawił się nowy talent dramatyczny. Można się było spodziewać, że jego dramaty zagoszczą w repertuarze polskich scen.

Nie chodzi mi o skandal, lecz o namysł

Nie chodzi mi o skandal, lecz o namysł

-Staram się badać twarze polskiego kapitalizmu i kształty polskiej pamięci. Staram się pokazać, jak kapitalizm prostytuuje jednostki oraz grupy i pokazać, co dzieje się z naszą pamięcią historyczną - z Pawłem Demirskim, dramaturgiem i reżyserem

Wielcy nieobecni: Bohdan Drozdowski

Wielcy nieobecni: Bohdan Drozdowski

Zapowiadało się na nowe słowo w polskiej dramaturgii. Premierze, „Konduktu” Bohdana Drozdowskiego w reżyserii Marka Okopińskiego (1961) w teatrze zielonogórskim towarzyszyło poczucie wielkiego odkrycia. Nałożyła się na nie atmosfera skandalu, wywołana oskarżeniami o plagiat pod