… tempo izraelskich ataków na ludność palestyńską w 2020 roku znacznie wzrosło.
Z jednej strony Palestyna, a z drugiej izraelska okupacja, która dokonuje najbardziej ohydnych zbrodni, a system międzynarodowy i jego decyzje są nieskuteczne. Jaka więc jest wartość tych decyzji bez wykonania? Z roku na rok wzrasta liczba izraelskich zbrodni, a zdolność ONZ do egzekwowania swoich postanowień maleje.
Po krótkiej analizie możemy stwierdzić, że jedynym podmiotem na świecie, który rażąco odmawia wykonania decyzji społeczności międzynarodowej jest „Izrael”. Jak długo ten podmiot pozostanie ponad prawem międzynarodowym?
Rok 2020 był pełen izraelskich naruszeń, które dotknęły palestyńskich obywateli i ich maiątku, instytucii, a także terytoriów, co stanowiło rażące naruszenie międzynarodowych statutów i decyzji iako całości. Zareiestrowano 43 poległych, 1650 rannych i 4600 porwanych.
Męczennicy: 25 z Zachodniego Brzegu , 6 z Jerozolimy i 12 ze Strefy Gazy, a wśród nich wszystkich było 9 dzieci i 3 kobiety.
Zatrzymanie ciał: Władze okupacyjne nadal przetrzymują ciała 69 męczenników rażąco naruszając międzynarodowe prawo humanitarne.
Ranni i porwani: Izraelskie władze okupacyjne zraniły około 1650 Palestyńczyków na wszystkich terytoriach palestyńskich oraz aresztowały 4634 obywateli palestyńskich, w tym około 543 nieletnich i 128 kobiet na Zachodnim Brzegu, w Jerozolimie i na granicach Strefy Gazy.
Jeńcy i uprowadzeni: 4 jeńców zginęło w okupacyjnych więzieniach w wyniku umyślnych zaniedbań medycznych. Władze okupacyjne stosują surową politykę karną wobec jeńców palestyńskich. Do końca ubiegłego roku ich liczba wynosiła około 4400 jeńców, w tym 170 dzieci i 40 kobiet.
Co wiecei, władze okupacyine nie stosowały sie do reżimu sanitarnego związanego z pandemią Covid-19.
Osadnictwo kolonialne: Rok 2020 był pełen projektów kolonialnych zapowiedzianych przez państwo okupacyjne, w tym budowy tysięcy jednostek osadniczych na Zachodnim Brzegu i okupowanej Jerozolimie. A wszystko to w świetle nieograniczonego wsparcia administracji Trumpa dla działań okupacji w terenie.
Liczba kolonialnych jednostek osadniczych, które zostały ostatecznie zatwierdzone przez władze okupacyjne na Zachodnim Brzegu i w Jerozolimie, w 2020 roku osiągnęła około 6500 jednostek budowlanych. Zdeponowano plany budowy 12 tys. jednostek kolonialnych.
Władze okupacyjne w Jerozolimie zatwierdziły plan budowy 9000 jednostek kolonialnych, a samorząd okupacyjny w Jerozolimie zatwierdził plan budowy 8300 jednostek kolonialnych.
W międzyczasie władze okupacyjne planują budowę 1257 osadniczych bloków budowlanych oraz 1000 jednostek osadniczych na obszarze tak zwanym El , czyli obszarze oddzielającym południową część Zachodniego Brzegu od jego centrum i północnej części. Obszar ten to ziemie Anata, Al-Tur, Al-Eizariya i Abu Dis. Budowę aż 3500 jednostek osadniczych zlecił na tym obszarze Benjamin Netanyahu.
Władze okupacyjne zatwierdziły także plan utworzenia nowej kolonialnej dzielnicy osadniczej, która obejmuje budowę 450 kolonialnych jednostek budowlanych w pobliżu zachodniego wejścia do miasta Sur Baher, na południe od Jerozolimy.
W ramach uchwalania ustaw i aktów prawnych izraelski Kneset we wstępnym czytaniu zatwierdził projekt ustawy o osiedlaniu placówek kolonialnych zbudowanych na ziemiach palestyńskich na Zachodnim Brzegu zgodnie z izraelskim prawem okupacyjnym.
Burzenie domów i obiektów: W tym samym czasie okupacyjne buldożery zburzyły 976 budowli i obiektów palestyńskich, w tym 353 domów oraz 622 obiektów rolniczych, zwierzęcych, handlowych i usługowych, co oznacza wzrost 0 30 proc. od listopada 2019 roku i według statystyki jest dotychczas najwyższą liczbą , ponieważ wyburzono aż 0 201 domów i obiektów więcej.
W Jerozolimie odnotowano 30 proc. wszystkich wyburzeń, z których 296 to domy i zakłady, z czego 180 z nich to domy i zakłady w sąsiedztwie okupowanej Jerozolimy. Proces wyburzeń rozprzestrzenił się dalej w miejscowościach Silwan, Jabel Mukaber, Sur Baher, Shuafat, Isawiya, Bajt Safafa, Umm Tuba, Al-Tur, Wadi Al-Jouz i Sheikh Jarrah, z tego 89 to operacje samozniszczenia, w ramach których ich właściciele wyburzali własnymi rękami swoje domy i obiekty, aby uniknąć płacenia wysokich grzywien. Stanowi to kolejny wzrost 0 46 proc. w ciągu 2019 roku. Wyburzenia koncentrowały się w Hebronie i Tubas oraz dolinie północnego Jordanu, Jerycho, Betlejem, Ramallah i Al-Bireh.
W minionym roku władze okupacyjne wydały 1012 rozkazów rozbiórki, wstrzymania budowy i ewakuacji, w tym domów, obiektów handlowych, rolniczych, zwierzęcych, usługowych, turystycznych i infrastrukturalnych. Stanowi to wzrost 0 45 proc. w stosunku do 2019 roku. 22 proc. wszystkich zgłoszeń odnotowano w Hebronie, 18 proc. w Jerozolimie, 14 proc. w Betlejem i 12 proc. w Ramallah i Al-Bireh. Khirbet Homs al-Fawqa została całkowicie wyburzona z powierzchni ziemi.
To oznacza iedno – rząd Izraela w dalszym ciągu prowadzi politykę czystek etnicznych Palestyńczyków.
Judaizacia Jerozolimy: Rok 2020 był trudny dla okupowanej Jerozolimy ze względu na wielkość i rodzaj zatwierdzonych projektów judaizacji w ramach projektu zmiany starożytnych zabytków islamu i chrześcijaństwa koncentrujących się na zmianie demograficzno-historycznego charakteru miasta oraz ingerowaniu w jego zabytki, w tym wieżę zamkową Bab al-Khalil, jeden z najważniejszych punktów orientacyjnych starego miasta okupowanej Jerozolimy.
Tak zwany izraelski „Urząd ds. Zabytków” przeznaczył 40 milionów szekli na przeprowadzenie masowej „przełomowej zmiany” w ramach szerszego planu fałszowania historii w Jerozolimie, realizowanego przez Fundację „Clore Israel” przy wsparciu władz okupacyjnych i rządu izraelskiego. Najważniejszy z tych szkodliwe projektów to budowa najwyższej wieży osadniczej składającej się z 30 pięter w rejonie French Hill na powierzchni 2500 metrów kwadratowych należących do ziemi palestyńskiej, która w 1967 roku została zajęta przez władze okupacyjne w mieście Issawiya, na północny wschód od miasta.
Zgodnie z planem władze okupacyjne zatwierdziły plan okupacyjny w rejonie Wadi al-Jouz w Jerozolimie i w związku z tym ponad 200 zakładów przemysłowych należących do Palestyńczyków zostanie zburzonych na rzecz budowy około 900 pokoi hotelowych.
W tym samym procesie judaizacji miasta Silwan, Sąd Okupacyjny w Jerozolimie wydał decyzję o ewakuacji budynku rodziny Dweik ze swojej posiadłości w dzielnicy Batn Al-Hawa w mieście Silwan, kolejną decyzję o ewakuacji budynku rodziny Nasser Al-Rajabi oraz o eksmisji trzypiętrowego budynku należącego do rodzin Shweiki i Al-Odeh w dzielnicy Batn. Roszcząc prawo do własności stowarzyszenia osadników „Ateret Cohenim”, upoważnił także rodziny Jawad Abu Nab i Salem Ghaith al-Maqdisiyyin do wykonania decyzji o eksmisji ich posiadłości na rzecz osadników w celu kontrolowania obszaru o powierzchni 5 dunam i (200 metrów kwadratowych).
Zbezczeszczenie przez osadników meczetu Al-Aksa przy wsparciu, ochronie i nadzorze armii izraelskiej: Izraelscy okupanci próbowali 27 624 razy szturmować miejsca kultu religijnego, którym towarzyszyły decyzje władz okupacyjnych o deportacji 315 obywateli palestyńskich z meczetu Al-Aksa i Starego Miasta pod pretekstem stawiania oporu!
Władze okupacyjne aresztowały także gubernatora Jerozolimy Adnana Ghaitha i ograniczyły jego ruch i komunikację w celu zapobieżenia oficjalnej działalności Palestyńczyków w Jerozolimie. Okupacyjne buldożery rozpoczęły burzenie murów historycznego cmentarza Jusufiya, aby wytyczyć ścieżkę tak zwanego „ogrodu biblijnego”.
Zaiecie i zrównanie ziem: W ubiegłym roku władze okupacyjne zajęły około 8 830 dunam ziem obywateli palestyńskich oraz 1 1 200 dunam na rzecz trzech rezerwatów przyrody w Dolinie Jordanu.
Pod pretekstem bezpieczeństwa wojsko okupacyjne wydało również nakaz konfiskaty i zajęcia 17 miejsc w sercu miasta Hebron, obejmujących około 3807 dunam. W rejonie góry Fureidis na wschód od Betlejem zajęto i otoczono drutem kolczastym 700 dunam ziemi obsadzonych drzewami oliwnymi. Izraelski okupant zarejestrował 525 dunam ziemi miasta Nahalin na rzecz Žydowskiego Funduszu Narodowego w celu budowy kolonialnej osady „Gush Etzion”, po tym, jak sądy okupacyjne przez długie lata odrzucały dokumenty przedstawiane przez Palestyńczyków. 327 dunam ziemi wioski Keysan na wschodzie od Betlejem zostało przejęte przez wojsko do celów militarnych.
W tym samym kontekście były minister izraelskiej armii okupacyjnej Naftali Bennett wydał decyzję o konfiskacie około 1100 dunam ziemi gubernatorstwa betlejemskiego położonych na obrzeżach osady „Efrat” w kompleksie osadniczym „Gush Etzion”, podczas gdy władze okupacyjne na rzecz izraelskiego Urzędu ds. Zabytków zajęły dwa starożytne zamki „Deir Samaan” i „Deir Qala” położone na północny zachód od miasta Kafr Ad-Dik i na wschód od Deir Ballut w gubernatorstwie Salfit, którego początki sięgają IV w. n.e. Ważność konfiskaty ziemi za murem na północ od Habla została również przedłużona ze względów zarówno bezpieczeństwa jak i wojskowych.
Władze okupacyjne nakazały zajęcie około 1400 dunam na Zachodnim Brzegu, w tym wiosek Burin, Madama i Asirah al-Qibliya na południe od Nablusu, a także miast al-Jaba, Shofa, Yasuf, Rafał i al-Ma’arajat, na północny-zachód od Jerycha. Pojazdy okupacyjne zrównały z ziemią ponad 1500 pól uprawnych na Zachodnim Brzegu i Jerozolimie wyrywając tysiące drzew oliwnych i migdałowych.
Napady gangów osadniczych pod ochroną armii okupacyjnej: W ciągu ostatniego roku gangi kolonialne przeprowadziły 1090 ataki na Palestyńczyków i ich mienie, co stanowi wzrost 0 9 proc. w stosunku do roku 2019, z czego 49 proc. miało miejsce w gubernatorstwach Nablus i Hebron. Ucierpiało 185 obywateli.
Ataki obejmowały: wyrywanie, niszczenie i spalenie w sumie 8925 drzew oliwnych i migdałowych, 21 potrąceń, 8 porwań, budowę 18 nowych placówek osadniczych, 26 strzelanin i 47 przypadków niszczenia ziem. Odnotowano również 445 przypadki kradzieży bydła oraz 350 spalonych, zniszczonych i uszkodzonych samochodów i pojazdów. Ataki skoncentrowały się na gubernatorstwach Nablus, Hebron, Ramallah, Al-Bireh, Jerozolima i Betlejem, Salfit, Tubas, Dolina Północnej Jordanii i Jenin.
Ataki na Strefę Gazy: Siły okupacyjne przeprowadziły 1954 ataki na Strefę Gazy. Ataki były zróżnicowane, ponieważ na wschodnim pasie granicznym przeprowadzono 331 nalotów, 1007 ataków strzeleckich, 107 bombardowań artyleryjskich, 78 wtargnięć na ziemię oraz 339 ataków na łodzie rybackie.