Nasi młodzieżowcy byli tylko bladym tłem dla popisów hiszpańskich piłkarzy
Klęska naszej młodzieżowej reprezentacji w meczu z Hiszpanami 0:5 przekreśliła marzenia jej piłkarzy o medalu w mistrzostwach Europy oraz o awansie do turnieju olimpijskiego w Tokio. Nie to jednak jest najgorszą konsekwencją tej sromotnej porażki.
Wygrane przez biało-czerwonych podczas turnieju we Włoszech mecze z Belgią (3:2) i gospodarzami imprezy (1:0) na pewno zasługują na uznanie, ale z pewnością nie na podziw. Nasi młodzi piłkarze mieli w tych spotkaniach po prostu mnóstwo szczęścia i dość sił, żeby uporczywym bieganiem za piłką trochę zrównoważyć brak umiejętności gry w piłkę. Ich styl gry raził siermiężnością i schematyzmem, bo trener Czesław Michniewicz miał tylko jeden taktyczny pomysł, obrazowo przez futbolowych znawców nazwany „autobusem”. Polegał ona na tym, że na linii pola karnego ustawiał jeden rządek obrońców, a dwadzieścia metrów dalej drugi. Zadaniem graczy ustawionym w tych zasiekach jak słupy było przede wszystkim przeszkadzanie rywalom w oddaniu strzału na bramkę strzeżoną przez prezentującego znakomitą formę Kamila Grabarę. W tej koncepcji istotną rolę miał też odegrać wystawiony samotnie na szpicy Dawid Kownacki, niestety, tuż przed turniejem doznał kontuzji i ani w meczu z Belgami, ani Włochami swojej roli porządnie nie odegrał, a z Hiszpanami już nawet nie zagrał, bo odezwał się niezaleczony do końca uraz i nie było sensu narażać chłopaka na jego pogłębienie.
Rywalizacja drużyn juniorskich i młodzieżowych jest prowadzona po to, żeby wychować i wyszkolić zawodników na potrzeby pierwszej reprezentacji. A skoro tak, to rozpaczliwe „murowanie bramki” i gra w stylu „obrony Częstochowy” wymuszone przez Michniewicza to nie jest najlepszy pomysł na przyszłość. Wiadomo jednak, że obecnym władzom PZPN na potrzeby wizerunkowe bardzo potrzebny był sukces w tegorocznych mistrzostwach świata U-20 rozegranych na przełomie maja i czerwca w Polsce oraz mistrzostwach drużyn do lat 21 obecnie rozgrywanych we Włoszech i San Marino. I to sukces wymierny, czyli medale lub jak w przypadku młodzieżówki Michniewicza awans do turnieju olimpijskiego. Bo z takim wynikiem w dorobku obecna ekipa rządząca polską piłką w najbliższych wyborach mogłaby odrzucić sztandarowy zarzut opozycji pod swoim adresem, że markuje zaangażowanie w szkolenie młodzieży i że nie ma na tym polu żadnych wymiernych osiągnięć.
Niewykluczone, że dla tego celu Michniewicz poświęcił sportowe ambicje Grabary, Bielika, Żurkowskiego, Szymańskiego czy Kownackiego i zamiast pozwolić im na beztroskie pogranie w piłkę z rówieśnikami z Belgii, Włoch i Hiszpanii, zmusił tych chłopaków do ośmieszenia się nakazując im grać topornie i bez najmniejszego wdzięku. Włosi i Belgowie z Polakami co prawda przegrali, ale wszyscy widzieli, że to oni lepiej grali w piłkę. Wynik w kategoriach młodzieżowych jest sprawą drugorzędną, liczy się piłkarska jakość, technika panowania nad piłką, odwaga w podejmowaniu boiskowych decyzji i fantazja w konstruowaniu akcji ofensywnych. Piłkarzy tak grających kluby pożądają i takich kupują za dziesiątki milionów euro.
Jeśli o coś jeszcze można mieć pretensje do Michniewicza, to o to, że chociaż w kadrze na MME 2019 wybrał grupę utalentowanych zawodników, to w trakcie imprezy „orał” tylko kilkunastoma z nich (Grabara, Pestka, Bielik, Wieteska, Żurkowski, Szymański, Fila, Michalak, Dziczek zagrali we wszystkich trzech spotkaniach). Dla porównania, trener Hiszpanów po wygranym meczu z Belgią przeciwko Polakom wystawił skład z pięcioma nowymi zawodnikami, a na dodatek nie znalazł miejsca dla nominalnego napastnika. Bo słusznie doszedł do wniosku, że schematyczny „autobus” Polaków najlepszym sposobem będzie słynna tiki-taka wypracowana wiele lat temu przez zespół Barcelony pod wodzą Pepa Guardioli. Najgorsze jest jednak to, że chociaż Hiszpanie już do przerwy prowadzili 3:0, selekcjoner biało-czerwonych swojej taktyki do końca nie zmienił.
Dlatego trochę dziwi fakt, że prezes PZPN Zbigniew Boniek jeszcze przed turniejem we Włoszech wbrew swoim zwyczajom przedłużył Michniewiczowi kontrakt na kolejne dwa lata i powierzył kolejny rocznik U-21. Może myśli, że nikt już w Polsce nie pamięta, że ten facet był swego czasu mocno zaprzyjaźniony z niesławnej pamięci Ryszardem F., ps. Fryzjer, z czego Michniewicz nigdy się publicznie nie wytłumaczył. Może nie należy już czegoś takiego oczekiwać od kogoś, kto prowadzi wprawdzie kadrę młodzieżową, ale złożoną z zawodowych piłkarze zarabiający miliony złotych?