Porozumienie Socjalistów z uwagą śledziło ostatnią parlamentarną kampanię wyborczą i przeanalizowało wyniki wyborów pod kątem szans zaistnienia i praktycznej realizacji wartości lewicowych w polityce państwa. Z satysfakcją przyjęliśmy fakt, że w odróżnieniu do poprzednich wyborów z 2015 roku, w roku 2019 do Sejmu i Senatu weszła grupa osób reprezentujących wartości lewicowe w ramach kilku ugrupowań.
Utworzono jeden wspólny klub parlamentarny, który stwarza realną, socjaldemokratyczną alternatywę na polskiej scenie politycznej.
Jednocześnie z niepokojem odnotowujemy wzrost wpływów i znaczenia prawicy w Sejmie RP oraz zdobycie niestabilnej i kruchej przewagi środowisk umiarkowanych w Senacie V kadencji. Rządząca Polską partia Prawo i Sprawiedliwość utrzymała się samodzielnie przy władzy i zapowiedziała kontynuację polityki rozpoczętej w poprzedniej kadencji. Do parlamentu weszły także środowiska skrajnie prawicowe, co wzbudza nasz niepokój i rodzi obawy o przyszłość naszego systemu demokracji parlamentarnej.
Jako socjaliści widzimy potrzebę pogłębienia w polskim życiu publicznym i w systemie rządzenia treści odzwierciedlających zasady sprawiedliwości społecznej i odrzucenia neoliberalnego modelu społeczno-gospodarczego na rzecz społecznej gospodarki rynkowej, z perspektywą jej doskonalenia i socjalizacji.
Doceniając powrót centrolewicy do Parlamentu liczymy, że wybrani posłowie i senatorowie lewicy nie zapomną o przedłożonych przed wyborami obietnicach a także poważnie potraktują postulaty dotyczące modernizacji państwa i odnowy społeczeństwa wysuwane przez środowiska Porozumienia Socjalistów.
Za szczególnie istotne uważamy:
– obronę i konsekwentnie egzekwowanie zapisów obowiązującej Konstytucji.
– obiektywizowanie ocen dotyczących dorobku Polski Ludowej, likwidacja IPN, a na tym tle zmiana polityki historycznej państwa
– zmianę konfrontacyjnej polityki międzynarodowej i bezpieczeństwa na politykę opartą o idee współpracy i pokoju; ograniczenie wydatków na zbrojenia wyłącznie do systemów obronnych, przeznaczenie powstałych nadwyżek na służbę zdrowia i edukację.
– uporządkowanie relacji państwa przede wszystkim z Kościołem katolickim i przywrócenie neutralności światopoglądowej państwa.
– nadanie nowych impulsów idei porozumienia narodowego, celem zakończenia sztucznie podtrzymywanych konfliktów i podziałów w Polsce, osłabiających nasz kraj i naród wewnętrznie oraz w relacjach międzynarodowych.
W związku ze zmianami organizacyjnymi następującymi w ramach szerokiej formacji lewicowej uważamy za konieczne wypracowanie nowej, bardziej adekwatnej do rzeczywistych potrzeb formuły współpracy lewicy parlamentarnej i pozaparlamentarnej. Zwracamy szczególną uwagę na widoczny w ostatnich latach w publicznych działaniach lewicy przerost formy nad treścią, odejście od zasad twardej walki o interesy świata pracy. Niepokoi nas złudna wiara w skutki działań medialnych niepopartych konsekwencją na wszystkich innych obszarach funkcjonowania państwa.
Za ważne uważamy upowszechnianie dorobku II Kongresu Polskiej Lewicy, w tym zwłaszcza powołanej Rady Dialogu i Porozumienia Lewicy. Postulujemy zwołanie w ciągu roku, kolejnego III Kongresu Lewicy, celem wypracowania wspólnego, lewicowego programu rozwoju i odrodzenia Polski z perspektywą na ćwierćwiecze.
W tym obszarze deklarujemy otwartość na dyskusję i potraktowanie tej materii jako priorytetowej w najbliższych miesiącach.