Poziom ubóstwa w Polsce rośnie, bo ubóstwa nie załatwia się ochłapami w postaci 500+ tylko trwałą i godnie płatną pracą dla wszystkich.
Drobne na socjal nie zastąpią długotrwałego zatrudnienia, gwarantowanego mieszkania, czy poczucia bycia potrzebnym, którego kapitalizm w ogóle nie zapewnia.
Na tym też polega różnica pomiędzy kapitalizmem, który przez socjal, za ochłapy, kupuje sobie spokój społeczny i minimalnym kosztem pacyfikuje niezadowolenie społeczne u wykluczonych (będących dalej wykluczonymi), a prawdziwą lewicą i jej polityką, która zakłada trwałe włączenie każdego człowieka w pracę na rzecz społeczeństwa i całościowe decydowanie o jego kursie.
PiS-owski socjal to taka proteza od kapitału.
Same zasiłki nie tylko nie rozwiązują większości problemów, ale też nie są rozwiązaniem skutecznym, nawet tymczasowo.
W Polsce kapitalistyczny rynek sam zresztą z powrotem wpycha ludzi w biedę, bo przez inflację i wzrost cen realnie dalej obniża płace klasie pracującej, a 500+ to za mało żeby rzeczywiście przewartościować rynek pracy na taki, który byłby sprawiedliwszy. Kapitał swoim sposobem niweluje więc nawet wartość tych drobniutkich zdobyczy.
Dlatego marksiści nigdy nie byli orędownikami samych zasiłków i socjalu, a socjal i socjalizm to zupełnie dwie różne rzeczy. Karol Marks podobnie sceptycznie oceniał i krytykował kiedyś nawet samą walkę o wyższe płace, która bez walki z kapitałem i kapitalizmem jest jego zdaniem po prostu walką „o lepszą opłatę dla niewolników”, a nie tego przecież chcą marksiści.