Antoni Pawlak, były rzecznik nieżyjącego prezydenta Gdańska Pawła Adamowicza opowiada w mediach o libacjach pomorskich samorządowców u abpa Sławoja Leszka Głodzia, którego wdzięczny pseudonim raczej nie jest przypadkowy.
Pawlak twierdzi, że Adamowicz i „Flaszka” współpracowali, choć ich relacje określa jako bardzo trudne. Wspomina Głódzia jako typa raczej totalitarnego ze skłonnościami do twardego stawiania warunków. Posunąć się miał nawet do szantażu władz Gdańska. Nie przysparza to zaszczytu i tak bardzo skompromitowanemu różnymi doniesieniami hierarsze.
Jako przykład takiej „trudnej relacji” Pawlak podaje pomysł Głódzia na budowę gigantycznej świątyni katolickiej na terenach po Stoczni Gdańskiej (słynnej „kolebce” „Solidarności”, którą wykończył rząd tejże „Solidarności” pod przywództwem Jerzego Buzka). Miał tam też powstać pomnik Jana Pawła II, papieża znanego z ukrywania pedofilii i tuszowania afer finansowych. „Myślał, że będzie rządzić miastem, dlatego próbował wpływać na decyzje urzędników” – stwierdza Pawlak, po czym wygłasza laurkę o Adamowiczu, który podobno się temu przeciwstawiał.
Na tym jednak nie koniec. Były rzecznik Adamowicza w rozmowie z „Dziennikiem Gazetą Prawną” mówił także o tradycyjnych, mocno alkoholowych imprezach organizowanych przez arcybiskupa „Flaszkę”. Według słów Pawlaka chodzili na nie chętnie wszyscy samorządowcy.
Pawlak poruszył też kwestię pedofilskiej bestii Henryka Jankowskiego, ulubionego ongiś księdza „Solidarności”, jednego z pierwszych doktrynerów nowoczesnej nienawiści w polskim kościele. I w tej kwestii próbował pokazać Adamowicza od najlepszej strony, ale jego tłumaczenie dotyczące milczenia Adamowicza w sprawie seksualnych napaści Jankowskiego jest żenujące. Stwierdził on bowiem, że Adamowicz milczał, gdyż był ministrantem Jankowskiego. Czyż to nie jest właśnie powód do tego, by się odezwać? Osobliwa moralność kieruje polskimi elitami.