Ustawa ograniczająca handel w niedzielę od początku była źle przygotowana i nie powinna wejść w życie. Jej celem było ograniczenie handlu w dużych sklepach i galeriach handlowych orz wzmocnienie małych sklepów osiedlowych. Po kilkunastu miesiącach okazało się, że ustawa wcale nie realizuje zamierzonych celów, a ponadto w małych sklepach prawa pracownicze najczęściej są łamane, płace są najniższe, a towary znacznie droższe niż w dużych placówkach handlowych.
Ustawa od początku zawierała mnóstwo wyjątków i niejasności, dlatego planowane są kolejne jej nowelizacje. Niestety kierunek zmian również może budzić poważne wątpliwości. Nowelizacja ma spowodować, że sklepy nie będą mogły pracować, udając placówki pocztowe. Spod zakazu handlu będą wyłączone tylko takie placówki pocztowe, których przeważająca działalność polega na świadczeniu usług pocztowych w rozumieniu ustawy. Czyli otwarte będą poczty i placówki, gdzie kiełbasa będzie stanowić 40% sprzedaży, a usługi pocztowe 60%, zaś zamknięte takie, gdzie kiełbasa będzie stanowiła 60% obrotu, a usługi pocztowe 40%. Trudno uznać, że jest to przejrzysty i spójny przepis, tym bardziej, że mnóstwo innych typów sklepów pozostanie otwartych w niedziele, jak np. cukiernie czy sklepy z dewocjonaliami.
Szczególnie szkodliwa jest druga poprawka, która zakłada, że w niedziele i święta za ladą będzie mógł stać nie tylko właściciel, ale także jego rodzina. Zgodnie z propozycjami rządowymi „przedsiębiorca będący osobą fizyczną, przy prowadzeniu handlu w placówce handlowej (…) może korzystać z nieodpłatnej pomocy małżonka, dzieci własnych, dzieci małżonka, dzieci przysposobionych, rodziców, macochy i ojczyma”. Ustawa dopuszcza więc wyzysk najbliższych członków rodziny. Niedziela dla Boga i rodziny ma polegać na tym, że część rodzin będzie nieodpłatnie pracować.
Solidarność naciska też, aby duże sklepy były zamknięte od godz. 22.00 w sobotę do 5.00 w poniedziałek. To pomysł będący reakcją na pogorszenie warunków pracy części pracowników po wdrożeniu przepisów ustawy. Okazało się bowiem, że w piątki i soboty sklepy czynne są dłużej i mają mnóstwo klientów.
Również ta zmiana nie poprawiłaby jednak warunków pracy pracowników handlu i nie skróciłaby tygodniowego czasu pracy. Wciąż byłoby to 40 godzin, a często i więcej. Ustawa o handlu w niedzielę nic nie mówi o tygodniowym wymiarze czasu pracy, a jedynie uderza w duże sklepy, w których średnio czas pracy jest krótszy niż w małych sklepach. Ustawa dopuszcza ciężką, długą i nisko płatną pracę od poniedziałku do soboty, a propozycje Solidarności i rządu nic tutaj nie zmieniają.
Naszym zdaniem zamiast selektywnych, niedopracowanych zakazów znacznie lepiej podnieść płace za każdą pracę w niedziele i skrócić tygodniowy wymiar czasu pracy. Dlatego proponujemy skrócenie tygodniowego wymiaru pracy do 38 godzin oraz wprowadzenie 2,5 razy wyższych stawek za pracę w niedziele i święta niż za pracę w dni powszednie. Nasze propozycje dotyczą nie tylko handlu, ale wszystkich branż. W związku z tym w najbliższych miesiącach będziemy naciskać, aby w poszczególnych branżach i zakładach pracy stawki za pracę w niedzielę były podnoszone w ramach układów zbiorowych i porozumień z pracodawcami.