W dniach 11-12 maja w Barcelonie odbyła się konferencja zorganizowana przez Housing Coalition – Koalicję Mieszkaniową – sieć organizacji lokatorskich z różnych krajów Europy. Wydarzenie przygotował działający w Barcelonie Związek Lokatorów – organizacja zrzeszająca ponad tysiąc osób i zakładająca właśnie swoje oddziały również w innych miastach Katalonii.
Stronę polską reprezentowali przedstawiciele Warszawskiego Stowarzyszenia Lokatorów. W wydarzeniu uczestniczyły również organizacje z Amsterdamu, Berlina, Dublina, Edynburga oraz Londynu.
Na konferencji działacze ruchów z poszczególnych państwa i miast opowiadali, w jaki sposób organizują się i działają ruchy lokatorskie w poszczególnych państwach i miastach. O swoich doświadczeniach opowiadali między innymi Niemcy z koalicji organizacji protestujących przeciwko podwyżkom czynszów.
W tym roku udało im się zorganizować w Berlinie demonstrację lokatorów, która zgromadziła kilkadziesiąt tysięcy osób.
W Berlinie toczy się również walka o odzyskanie sprywatyzowanego wcześniej miejskiego zasobu mieszkaniowego oraz zmuszenie deweloperów, aby w ramach nowych inwestycji musieli budować również lokale komunalne.
Przedstawiciele organizacji z Anglii i Szkocji mówili o tym jak starają się docierać do grup zmarginalizowanych, w tym emigrantów, również z Polski. Brakuje im działaczy płynnie posługujących się językiem polskim, a liczba zgłaszających się emigrantów z problemami mieszkaniowymi rośnie. Organizacje z Wielkiej Brytanii przy prowadzeniu rozwoju działalności korzystają z pomocy płatnych organizatorów, opłacanych ze składek członkowskich, a odpowiedzialnych za tworzenie nowych oddziałów terenowych.
Dyskutowano nad sposobami włączania do walk lokatorskich osób wykluczonych – nie tylko emigrantów, ale również ludzi żyjących poniżej granicy ubóstwa.
Część organizacji próbuje tego dokonać na przykład poprzez refundacje dojazdów na akcje, czy organizowanie różnego rodzaju doraźnego wsparcia za pieniądze uzyskane ze składek
członkowskich.
Katalończycy dokładnie przedstawili swój sposób działania oparty na zgromadzeniach lokatorskich omawiających poszczególne sprawy, ale również wspólne walki o zmianę polityki mieszkaniowej. W Barcelonie, od czasu, gdy Ada Colau została prezydentką miasta, władze zaczęły zwracać większa uwagę na kwestie społeczne, jednak problemem pozostają czasowe umowy najmu oraz eksmisje. Związek lokatorów, korzysta z biur oraz sal różnych organizacji społecznych, domów kultury czy organizacji związkowych. Dzięki temu jest w stanie organizować spotkania robocze na których nowe osoby są zapoznawane z działalnością lokatorską. Rozwijana jest również działalność Związku w innych miastach Katalonii.
Duże zainteresowanie uczestników konferencji wywołała historia warszawskiej reprywatyzacji oraz zabójstwa Jolanty Brzeskiej, opowiedziana przez przedstawicieli Warszawskiego Stowarzyszenia Lokatorów.
Europejskie ruchy lokatorskie uznały, że walka i śmierć Brzeskiej powinien stać się międzynarodowym symbolem walki o prawo do dachu nad głową.
Pojawiły się propozycje akcji w różnych krajach mających na celu między innymi zwrócenie uwagi na sytuacje lokatorów w Polsce.
W sobotę 11 maja odbyła się demonstracja lokatorska. Kilkaset osób protestowało przeciwko eksmisjom, podwyżkom czynszów i złym warunkom mieszkaniowym. Dołączyli do nich uczestnicy konferencji, w tym delegacja WSL z transparentem „Brońmy się przed eksmisjami i wyzyskiem czynszowym”. Po wiecu protestujący zablokowali jedną z głównych ulic miasta. Na jezdnię wyniesiono materace i zbudowano prowizoryczne domy będące symbolem polityki mieszkaniowej w Katalonii.
Zniszczone zostały wiszące nad ulicą plakaty neoliberalnego kandydata na prezydenta Barcelony – byłego premiera Francji Manuela Vallsa. Policja nie interweniowała.
Koalicja Mieszkaniowa zapowiedziała, że będzie regularnie odbywać spotkania robocze takie jak w Barcelonie. Zamierza również koordynować działania na poziomie międzynarodowym. Uczestnicy konferencji stwierdzili, że konieczne jest zacieśnianie współpracy międzynarodowej, ponieważ taki charakter ma też wiele zagadnień polityki mieszkaniowej.
We wszystkich państwach UE dominuje tendencja do komercjalizacji mieszkalnictwa, a dostępność tanich mieszkań jest coraz mniejsza.
Inicjatywa regularnych spotkań lokatorskich i koordynowania działań na wschodzie i zachodzie Europy jest bardzo ważna. Po raz pierwszy grupy z krajów zachodnich tak wyraźnie zaakcentowały konieczność współpracy z organizacjami z „nowych” państw UE.