Każdy działacz lewicowy oraz sympatyk lewicy powinien umieć odpowiedzieć na pytanie: Czy w Polsce był komunizm?
Komunizm to idea a nie ustrój. Można ją streścić bardzo krótko: Każdy według swoich możliwości. Każdemu według jego potrzeb.
Idea ta, choć szlachetna i humanitarna, okazała się nierealna, ponieważ:
• możliwości obywateli są ograniczone i nie zawsze potrzebne społeczeństwu,
• brak zachęt do wykorzystania posiadanych możliwości ogranicza zaangażowanie pracowników w zaspokojenie potrzeb konsumentów,
• zasoby, którymi dysponuje społeczeństwo, są ograniczone, a potrzeby obywateli są nieograniczone.
Nie było więc możliwości pełnej realizacji takich zasad. Można tylko podążać w takim kierunku różnymi drogami, co czyniły różne kraje z różnymi ustrojami i różne grupy społeczne, z różnym powodzeniem.
Pamiętając, że każde rozwiązanie przynoszące efekty ma również swoje mankamenty, a każdy okres historyczny obfituje w sukcesy i zasługi oraz klęski i podłości, historia powinna uwzględniać wszystkie te elementy i uwarunkowania przedstawianych okresów.
Polska prawica eksponuje wyłącznie mankamenty, klęski i podłości okresów rządów i działań lewicy, szczególnie powojennego okresu stalinowskiego, do 1956 roku. Pomija zaś milczeniem rzeczywiste cele i dążenia lewicy oraz osiągnięcia. W ten sposób tworzy w świadomości Polaków karykaturalny obraz Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej i całej lewicy.
Po lI wojnie światowej Alianci, którzy wygrali wojnę, podzielili Europę. Część wschodnią, w tym Polskę, wyzwoloną z okupacji niemieckiej i niepodległą, oddali pod wpływy Związku Radzieckiego, który narzucił Polsce ustrój wzorowany na swoim. W ZSRR ustrój ukształtowany został według decyzji Stalina. System społeczno-polityczny był zbrodniczą dyktaturą jednej partii, kierowanej przez dyktatora. Systemem społeczno-gospodarczym była państwowa gospodarka planowa. Ustrój w Polsce po II wojnie światowej, do 1956 roku, był podobny do stalinowskiego, lecz dostosowany do warunków polskich. W tym czasie eliminowano bezrobocie i analfabetyzm oraz wyzysk i rozwarstwienie społeczne. Odbudowywano zniszczenia wojenne, znacjonalizowano i rozwijano przemysł i budownictwo, naukę, ochronę zdrowia i kulturę, wprowadzono reformę rolną uwłaszczając pracowników rolnych i chłopów. Umożliwiono kształcenie i awans społeczny wszystkim obywatelom.
Po 1956 r. ustrój zmieniono na polską Demokrację Ludową, z szerokim poparciem społeczeństwa . Ograniczono znacznie także wpływy Związku Radzieckiego. System społeczno-polityczny pozostał autorytarny, ale zaniechano metod zbrodniczych. W efekcie inicjatyw pracowniczych, ustanowiono w państwowych przedsiębiorstwach prawo pracowników do udziału w zysku i powołano samorządy pracownicze uprawnione do akceptacji powołanych kierownictw organizacji oraz ich decyzji, dotyczących planów i regulaminów wewnętrznych. W rolnictwie i rzemiośle utrzymano gospodarstwa indywidualne i dobrowolne spółdzielnie.
Wyeliminowano plagi społeczne: wyzysk, bezrobocie, analfabetyzm i bezdomność. Zapewniono warunki do życia i rozwoju wszystkich Polaków i ich potomstwa, których ilość w PRL wzrosła o 14 milionów. Prawica chce wszelkimi środkami wymazać z pamięci i świadomości społecznej ten największy w historii sukces lewicy. Niestety, lewica w tym uczestniczy, przemilczając go.
Autorytarny system społeczno-polityczny pozwalał władzy tworzyć przywileje dla władzy i jej zwolenników. To budziło niezadowolenie i protesty społeczne. Powstała „Solidarność”. Jej hasłem było: Socjalizm tak, wypaczenia nie! Nie było mowy o powrocie kapitalizmu lub ograniczaniu praw pracowników i ich samorządu. Samorządny, Niezależny Związek Zawodowy „Solidarność”, o który głównie walczyła „Solidarność”, miał zapewnić utrzymanie i rozwój praw pracowników.
Porozumienie Okrągłego Stołu, zainicjowane i zorganizowane przez władze, uzgodniło równoprawne traktowanie wszystkich sektorów: gospodarki społecznej i prywatnej. Po wyborach w 1989 roku władzę przejęła „Solidarność”.
Prawica celowo nazwała komunizmem cały okres po II wojnie światowej, do 1989 roku. Ilustruje go przykładami zbrodniczych działań z okresu stalinowskiego i tym uzasadnia tak zwaną dekomunizację.
Bezprawnie i bezpodstawnie dyskryminuje i szykanuje ludzi pracujących w Polsce Ludowej i ich rodziny. Pod wypaczoną nazwą komunizm, ukrywa zaś demokrację w systemie społeczno-gospodarczym, w Polsce Ludowej. Lewica nie przeciwdziałała temu a prawica polska, w sposób nie spotykany w innych krajach, szkaluje i deprecjonuje osiągnięcia całych pokoleń Polaków, o różnych poglądach, wyznaniach i pochodzeniu, które przeżyły wojnę, wyzwoliły Polskę z okupacji, a następnie, tę jedyną Polskę, jaka wówczas istniała, odbudowały i rozwijały.