Herman Melville (1819 – 1891),amerykański pisarz i poeta, początkowo pisał powieści ogromne (choćby „Moby Dick”, „Biały kubrak” czy „Pierre, czyli dwuznaczność”), które nie podobały się ani krytykom ani czytelnikom.
W końcu przystał na propozycję dwóch ważnych amerykańskich czasopism, mianowicie „Harper’s New Monthly Magazine” i „Putnam’s Monthly Magazine”, które postanowiły udostępnić swoje łamy rodzimym twórcom. Melville, podejmując tę współpracę musiał przystać na żelazne zasady, narzucone przez redakcje. Przede wszystkim objętość utworów musiała być niewielka, ich treść miała się odnosić do spraw społeczno-politycznych, z umiarkowanym komentarzem krytycznym, zakazane były treści, „radykalne, niemoralne, wywołujące zgorszenie publiczne, a także, jak to się dzisiaj mówi, obrażające uczucia religijne…”. Jednak Melville nie do końca poddał się regułom, jakie zostały mu narzucone i niejednokrotnie poruszał w swych opowiadaniach i nowelach kłopotliwe i wieloznaczne tematy. Więcej, swoje utwory publikował anonimowo. W latach 1853-1856 napisał kilkanaście takich opowiadań, z których dwa „Benito Cereno” i „Kopista Bartleby czyli opowieść o Wall Street” zostały później uznane za najważniejsze w jego twórczości. Właśnie teraz Państwowy Instytut Wydawniczy oddaje do rąk czytelników „Nowele i opowiadania”, zbiór szesnastu utworów, w znakomitej większości w nowych przekładach, opatrując je obszernym i cennym ”Posłowiem” autorstwa Adama Lipszyca i Mikołaja Wiśniewskiego.
Herman Melville, Nowele i opowiadania, Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa 2020, str.654 ISBN 978-83-8196-141-7