Władimir Britaniżski (1933-2015) ma na zdjęciu w tej publikacji fizjonomię godna Rasputina, ale Rasputinem nie był.
Był za to wybitnym rosyjskim intelektualistą, poetą, tłumaczem, eseistą, badaczem literatury, a polskiego punktu widzenia kimś szczególnie ważnym – znawcą i promotorem polskiej literatur, poezji w szczególności.
Britaniżski przyswoił językowi rosyjskiemu poezję Miłosza, Różewicza, Iwaszkiewicz, Herberta, Leca. Studium porównawcze twórczości (nie tylko poezji) dwóch wielkich polskich piór XX wieku, Iwaszkiewicza i Miłosza jest nie tylko kolejną wybitna egzegezą tej twórczości, ale jest szczególnie interesującym dla polskiego czytelnika spojrzeniem na tę twórczość i na polską literaturę w ogólności z perspektywy rosyjskiej, zgoła odmiennej. I jeśli nawet ktoś jest syty analiz dzieł Miłosza i Iwaszkiewicza, to eseje Britaniżskiego dostarcza mu satysfakcji zupełnie nowej i myśli oryginalnych.
Władimir Britaniżski – „Dwa światy. Iwaszkiewicz i Miłosz”, wybór, przekład i opracowanie Jacek Głażewski, wyd. Instytut Książki-Nowaja Polsza, Kraków-Warszawa 2016, str. 171, ISBN 978-83-61005-52-0